NRK sett utanfrå

• Dette er et debattinnlegg. Innlegget uttrykker skribentens egne synspunkter.

Min kronikk handla ikkje om at NRK ikkje har skrive nok saker, men koplinga mellom ein podkast til 20000 kroner, eit milliardprosjekt og ein informasjonskonsulent i ei riksdekkjande toppsak om sløsing i offentleg sektor. De ser saka innanfrå Stor-Oslo, eg ser henne utanfrå. Og utanfrå ser det annleis ut.

Det er sunt å stå i Volda av og til. Hadde vi alle sete i Oslo og vurdert dekninga derfrå, kunne ein fort oversett heilheita eller røynda slik den verkar for resten av landet. Det er nettopp utanfrå-blikket som gjer at NRK sin jakt på ein kommunal podkast gjev reaksjonar.

Er der ei grense for lyttartal?

La oss ta for oss podkasten først. Sjølv om ikkje alt er perfekt med podkastar i offentleg sektor, blir det feil fokus når NRK harselerer over Fornebubanen-podkasten med 300 lyttarar per episode. 

Ville 3000, eller 5000 lyttarar vore godt nok for at det var legitim ressursbruk? Kvar går grensa? Må alt målast i klikk og følgjarar? 

Poenget mitt er at produksjonen er liten, treffer den dei som er interesserte, og fyller ei konkret informasjonsplikt. Kvalitet er ikkje målt i talet på lyttarar.

Det veksande konsulentvesenet

La oss deretter sjå på kopling til konsulentar som brukar offentlege ressursar. Kivinga mellom pressa og kommunikatørar er ikkje ny, men har fått ein oppsving med omfanget av oppdragskonsulentar av ulike slag. Desse forsterkar byråkratiet og fordyrar offentlege prosjekt. Men i denne norske DOGE-varianten dreg ein alle under ein kam. Det blir feil. 

Dei verkelege slukhalsane er ikkje kommunale informasjonskontor – dei med podkastar til 20.000 kroner. Heller ikkje informasjonsrådgjevarane på andre sida av bordet til pressa – same bordet vel å merke. Nei, dei som glir under radaren til pressa – også NRK, er konsulentindustrien, advokathus og rådgjevarfirma som tek giganthonorar på offentlege prosjekt. Kven granskar eit veksande konsulentvesenet?

Her oppstår eit fråvér av offentleg søkjelys. Nokre døme på den nye sektoren som har fått ei så viktig rolle i utviklinga av offentlege prosjekt, kan til dømes vere Sopra Steria, Norconsult, Multiconsult, Deloitte og PwC. Desse leverer analysar, planlegging og rådgjeving i nær sagt alle kategoriar. Du får samferdsle, men også helse, teknologi, forvaltning og framlegg til nye forskrifter. 

Slik bidreg dei til mange av premissane som politikarar og styresmakter må ta stilling til, ofte i prosessar som det kan vere krevjande for offentlegheita å følgje i detalj.

Så til lyttar-konkurransen

Kommunale informasjonsfolk blir lette å ta, fordi dei er synlege og nære – og fast tilsette. Men det store biletet kan ein kome lettare på sporet av når ein står utanfor Oslo-gryta.

Eg har aldri påstått at NRK ikkje har laga saker om Fornebubanen. De har vore tett på lokalt, men ei riksdekkande podkast-sak er eit lite vellukka døme på offentleg sløsing. Her finn ein fråvéret, og utanfrå stiller vi oss spørsmålet om kor mykje radiotid og nettplass skal ein nytte på å harselere over ein podkast? 

Det verkelege problemet er ikkje at det finst ein podkast – men at samfunnsoppdraget skal handle om å avsløre kven som har flest lyttarar på podkastane sine.

LES OGSÅ:

Han kan ikke ha fulgt nyhetsflyten fra Stor-Oslo veldig tett fra sin kontorplass i Volda

NRK kastar stein i glashus om podkast